کاریز

Kariz

 ایرانیان
باستان در چندین هزار سال قبل توانستند با حفر دالان هایی در اعماق زمین، آب را با
استفاده از نیروی گرانش زمین به سطح هدایت کنند. با این اختراع که در نوع خود در
جهان تاکنون بی‌نظیر بوده است، می‌توان مقدار قابل توجهی از آب‌های زیرزمینی را
جمع آوری کرد و به سطح زمین رساند، که همانند چشمه‌های طبیعی، آب آن در تمام طول
سال بدون هیچ کمکی از درون زمین به سطح آن جاری شود.

"کاریز" واژه‌ای پارسی است و در اصل «کهریز» بوده که بنا به
آورده اند که برای اطمینان از بند نبودن و باز بودن مسیر چاه های فرعی مقداری
کاه در چاه می ریخته اند اگر در خروجی کاریز کاه مشاهده می شده  یقین می
کردند که کانال مسدود نشده و ریزش نکرده ، که در قرون بعدی واژه قنات مرسوم تر
شد.

اما قنات تنها نوعی فن دستیابی به آب نیست، بلکه یک نوع نگرش و شیوه ی
زیست پایدار است که ابعاد متفاوت زیادی برای مشاهده و یادگیری در خود دارد، باشد
که قدردان این میراث گرانبها باشیم و در فهمیدنشان بکوشیم.

قطعات استفاده شده در این قسمت:

"گل کو" – علیرضا اشرف پور

"بیابان" – گروه باراد

" سایه
ها" – سینا بطحایی