خیلی وقتها فکر میکنیم داریم با همدیگه گفتوگو میکنیم،
ولی در واقع داریم بازی روانی میکنیم…
بازیهایی که ظاهرشون سادهست:
• «تو هیچوقت به من توجه نمیکنی!»
• «باشه هرچی تو بگی…»
• «من فقط میخواستم کمک کنم!»
اما پشت این جملهها یه عالمه پیام پنهان خوابیده.
پیامی مثل «من میخوام دیده بشم»، «من نیاز به کنترل دارم»، یا «من از صمیمیت میترسم».
🌀 بازیهای روانی همیشه سه نقش اصلی دارن:
قربانی، نجاتدهنده و تعقیبکننده.
مشکل اینجاست که این نقشها مدام عوض میشن و آخرش هر دو طرف احساس باخت دارن.
🔑 راه رهایی چیه؟
طعمه رو بشناس → وارد بازی نشو.
نقشهات رو عوض بکن → مسئولیت احساس خودتو بپذیر.
پیام پنهان رو بیار روی میز → تبدیلش کن به گفتوگوی اصیل.
اگه دیدی بازی ادامهداره → محترمانه خارج شو.
✨ یادت باشه: بازی روانی نیازتو تأمین نمیکنه، فقط زخمتو تازهتر میکنه.
ولی صمیمیت واقعی، میتونه همون نیاز رو سالم و شفاف پر کنه. 💙
دوره جامع تحلیل رفتار متقابل و بازی های روانی | ۱۵۰ ساعت در لینک زیر